سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا سروده ( قطعه ) "

.عباس بیگ گردون قدر

" را در ادامه می خوانید:

عباس بیگ گردون قدر

یـگـانـه دو جــهـان زبــده و خــلـاصــه عـهـد	تویی که مهر و سپهرت ندیده شبه و نظیر
سوار عزم تـو هرجـا که رخش حـکم جـهاند	دویــد بـــر اثـــر او جـــنــیــبـــت تـــقـــدیــر
ز لــشــکــر تــو ســواری اگــر بـــرون تـــازد	کند حـصـار فـلک را بـه حـمله ای تـسـخـیر
دو عـمده اند بـرابـر بـه سـد جـهان لـشـکـر	سنان و تیغ تـو از بـه هر پـاس تـاج و سریر
بــلـنـد مـرتـبــه عـبــاس بــیـگ گـردون قـدر	چـو آفـتــاب بــود تــوسـن تــو چــرخ مـنـیـر
بـه نـفـس نـامـیـه گـر بــنـگـرد مـهـابــت تـو	بـقـم بــرآیـد ازیـن پـس بـه رنـگ بـرگ زریـر
ثـبــات عـهـد تـوگـر عـکـس بـر زمـان فـکـنـد	زمــانـه را نـکــنـد گــردش فــلــک تــغــیـیـر
ســد آفـتــاب سـیـاهـی ز خــاطـرش نـبــرد	کسی که بـخت عدویت در آیدش به ضمیر
مـحـیط و مـرکـز گـوی زمین شـود همـه نور	اگــر بــه مـهـر دهـی پــرتــوی زرای مـنـیـر
فــتـــد در آیــنــه گــرعــکــس رای انــور تــو	بــه هـیـچ وجــه نـگــردد در آب رنـگ پــذیـر
بـه جـای قـطـره کشـد در بـه رشـتـه بـاران	بـه دسـت یـاری بــحـر کـف تـو ابــر مـطـیـر
اگـر ز خـاتــم حـفـظـت نـشـان پــذیـرد مـوم	بـه مهر خـویشـتـن آید بـرون ز قعـر سـعـیر
خواص بـخـت جـوانت بـه هر که سایه فکند	فـلک بـه گردش سـال و مهش نسـازد پـیر
لـبـاس هـسـتـی جـاوید نـادر افـتـاده سـت	ولـی دریـغ کـه بــر قـد قـدرتــسـت قـصـیـر
عدو که در جگرش آب نیست ، هر که نمود	تـوجـه از تـوبـه او غـافـلـیسـت بـی تـدبـیـر
فلک که بـستـه بـه زنجـیر کهکشان کمرش	بـه تـیغ سـر بـشـکـافـیش تـا کـمـر زنـجـیر
اگـــــــر نــــــگـــــــردی از آزار مـــــــور آزرده	بـدوزی از سر سـد گام چـشم مور بـه تـیر
صــلــاح جــویــی تـــدبـــیــر تــو پـــدیــد آرد	مـیـان آتــش و آب اتــحــاد شــکـر و شــیـر
ســپــهـر مــنـزلــتــا بــنــده درت وحــشــی	کـه نـیسـتـش ز مـقـیمـان در گـه تـو گـزیـر
اگر چـه بـود بـه خدمت بـه چـشم دور ولی	نداشـت جـان و دلـش در ملـازمت تـقـصـیر
دمی نرفـت که چـشـم و لبـش بـه یاد درت	نــکـــرد گـــریــه زار و نــکـــرد نـــالـــه زیــر
هزار شـکـر کـه آمـد بـه عـیش خـانـه وصـل	تـنی که بـود بـه زندان سـرای هجـر اسـیر
دلـش کـه مـرغ قــفــس بــود وز نـوا مـانـده	بـه شـاخـسـار وصـال تـو بـرکـشـید صـفـیر
تـلـطـفـی کـه ندارد بـجـز تـو پـشـت و پـنـاه	عـنـایـتـی کـه تــرا دارد از صـغـیـر و کـبــیـر
غــرض کــه آمــده انــدر پـــنــاه دولــت تـــو	ز حــال او نــظــر الــتـــفــات بـــاز مــگــیــر
همیشه تا بـه نه اقلیم چرخ این وضع است	کــه آفــتــاب بــود پــادشــاه و تــیــر دبــیـر
بـه نـام بــخـت تـو هـر دم بـه بــارگـاه قـضـا	کــنـد دبــیـر قــدر مــنـصــب دگــر تــحــریـر